Een onhandige MISVATTING bij verandering.
Die onnodige weerstand kan oproepen…
Een opvallend vaak voorkomende denkfout die ik zie in veranderende organisaties is die van ‘zij die veranderingen bedenken’, over ‘zij die in de praktijk het veranderen moeten doen’.
Namelijk, dat ze maar met één ding bezig zouden zijn; en wel met:
What’s in it for ME?
Dat ZE alleen op hun eigen belang gericht zouden zijn.
Calculerend.
Wat in werkelijkheid…NOOIT het geval is.
Vraag het mensen maar eens écht. Dan ontdek je andere zorgen en wensen.
Wat hoor je dan?
Dan hoor je over de mogelijke impact van de verandering op:
✅ de maatschappij, het land, de wereld;
✅ de klant, burger, patiënt, leerling of student;
✅ de organisatie;
✅ de collega’s, het team;
✅ henzelf, hun eventuele partner en kinderen.
Je hoort ze steevast over een eigen, gewogen combinatie van meerdere hiervan.
Zelden alleen over ‘𝘪𝘬𝘬𝘦, 𝘪𝘬𝘬𝘦’.
De ander impliciet dergelijk egoïsme verwijten, roept doorgaans dito oppervlakkige tegenreacties op. En werkt stroeve interacties en taaie verandering in de hand.
Want dit eenzijdige denken doet geen recht aan de meervoudige zorgen en menselijke motivaties.
Wat veel vaker in de hoofden rondzingt van mensen die verwacht worden om te veranderen, is iets in de trant van:
What’s in it for what truly matters to me?
Welke betekenis heeft de verandering voor wat voor mij van waarde is, voor wat ik belangrijk vind?
Geloof me, dit komt een stuk dichterbij de werkelijke ervaring bij het veranderen in organisaties.
En is dit niet juist ook waar een organisatieverandering idealiter aan bij zou moeten dragen?
Aan verbetering voor maatschappij, klant, organisatie, team én voor de medewerker zelf?
Ga je meer richten op wat de impact van de verandering is voor maatschappij, klant, organisatie, team én de ander; daar krijg je mooie gesprekken van.
Met meer diepgang.
En verandering.